15.9.06

koude schotel

DE DOCHTERS VAN KING LEAR


Een spannende reality-soap die met geen mogelijkheid goed kan aflopen

Moniek Merkx maakt een vrije bewerking van Shakespeare's King Lear. Ze verplaatst het verhaal van het Engelse koninkrijk naar een achenebbisj restaurant en keert het verhaal van Lear binnenstebuiten. In een spannende reality-soap ontmoet je Lear's oudste dochters, die zich van hun meest gemene en wanhopige kant laten zien, en zijn jongste, die de wereld alleen nog maar ziet via haar videocamera. Voor deze camera laten de familieleden hun ware gezichten zien en tonen er hun dubbele agenda's…

Het verhaal
De dochters van Lear wonen bij hun vader. De koning van de Wagenweg noemen ze hem. Hij runt een restaurant, dat in de wijde omtrek bekend staat om z'n overheerlijke koudeschotels. Maar vader Lear is moe en wil z'n bezit over doen aan z'n kinderen. Dat is vragen om problemen. Lear ontpopt zich als een grillige, sentimentele man met losse handjes. En wat doen de dochters vervolgens met zo'n ingewikkelde vader? Hoe kom je van hem af..?


Lear houdt van koude schotel maar de oudste dochter Goneril droomt van vernieuwing.
Goneril
Het wordt tijd dat ik de boel ga overnemen.
Ik ben in de bloei van mijn leven.
Vernieuwing is het woord.
De deur uit met die kouwe schotels.
Ik wil de Franse slag.
Ik droom van Boeuf Bourguignonne [...]
Lear
Dat moet je zo niet doen Goneril.
Een koude schotel moet koud zijn
niet lauw-warm.
Goneril
Dit is geen kouwe schotel, vader.
Dit is een lauw-warme geitenkaassalade. [...]
Lear
Weg met die salade, zeg ik.
En nu mijn lunch.
Goneril
Wat wilt u eten vader?
Lear
Kouwe schotel.


uit: Dochters van Lear Theatergroep Max
regie en tekst: Moniek Merkx
decorontwerp: André Joosten
première 29 oktober 2006 Theater de Veste Delft

Van al dat gepraat over koude schotels krijg je zin in koude schotel.
Mijn vader kon niet koken maar wel koude schotels maken.
Precies zoals het hoort. Niet teveel versiering. Een augurkje. Een half, hardgekookt eitje en een slap blaadje sla.
5 september 2006
no picture pleases...»